Οι κίνδυνοι και οι ανισορροπίες των φορολογικών συστημάτων και του πτωχευτικού κώδικα

Πέρα από το τραγικό και αστείο ταυτόχρονα της είδησης, υπάρχει μία λογικοφανής εξήγηση.

Ο πρόεδρος Τραμπ εκμεταλλεύθηκε τα κενά της αμερικανικής νομοθεσίας περί πτώχευσης και την έλλειψη φόρου ακινήτων (του γνωστού μας ΕΝΦΙΑ) σε ορισμένες πολιτείες της Αμερικής όπου και δραστηριοποιείτο.

Ο Τραμπ έχει πτωχεύσει 6 φορές στην επιχειρηματική ζωή του, εκμεταλλευόμενος ορισμένα μέτρα που έχει ο αμερικανικός πτωχευτικός κώδικας και τα οποία θα περάσουν και στον ελληνικό πτωχευτικό κώδικα που έχει ετοιμάσει η κυβέρνηση. Είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο ότι αυτός είναι ακριβώς ο φόβος της «δεύτερης ευκαιρίας». Μήπως δηλαδή η διαδικασία γίνει καθ’ έξιν και συνείδηση μέσο φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και εξαπάτησης.

Οι αντιθέσεις μεταξύ φορολογίας εισοδήματος και ακινήτων

Ο ΕΝΦΙΑ καθιερώθηκε- ως ο πλέον άδικος φόρος- από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και μάλιστα μέσα στα τιμολόγια της ΔΕΗ. Η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προ του 2015 έλεγε ότι θα τον σταματήσει με «ένα άρθρο και ένα νόμο». Το τι έκανε το γνωρίζουμε όλοι.

Αν όμως δούμε ψύχραιμα τα πράγματα, βάσει στατιστικών ο ΕΝΦΙΑ αποδεικνύεται ο πιο σταθερός και ομοιόμορφα κατανεμημένος φόρος. Ο φόρος εισοδήματος επιτρέπει να κρυφτούν πολλά «μαύρα» εισοδήματα με αποτέλεσμα ολόκληρος ο φοροδοτικός μηχανισμός της Ελλάδας να στηρίζεται σε μόλις 1,2 εκατ. φορολογούμενους. Κάποιοι εξ αυτών δηλώνουν ελάχιστα εισοδήματα επειδή μπορούν να κρύψουν και πληρώνουν το ελάχιστο. Αν υποθετικά, αυτοί ξεπερνούν τους 200 χιλ. φορολογούμενους, ο πραγματικός αριθμός αυτών που συντηρούν δημοσιονομικά την Ελλάδα πέφτει κάτω από το 1 εκατ.

Αντίθετα, ο ΕΝΦΙΑ αντιπροσωπεύει την πραγματική περιουσία των Ελλήνων και δεν μπορεί να κρυφτεί χωρίς να δημιουργήσει προβλήματα στους ιδιοκτήτες ακινήτων. Δεύτερον, επιβάλλει στους ιδιοκτήτες ακινήτων να τα αξιοποιούν επενδυτικά (ενοικίαση για κατοικία ή άλλη επαγγελματική χρήση). Είναι δυσάρεστος και καταχρηστικός φόρος; Δυσάρεστος τα μέγιστα, καταχρηστικός και άδικος ανά περίπτωση.

Ας πάρουμε για παράδειγμα κάποιον εργαζόμενος με χαμηλά εισοδήματα που έχει κληρονομήσει ένα ακίνητο σε κάποιον ακριβό δήμο (Κηφισιά, Ψυχικό, Φιλοθέη, Π. Φάληρο, Βούλα, Βουλιαγμένη κ.ά.). Αν δεν μπορεί λόγω εισοδήματος να πληρώσει τον φόρο ως διαμένων, θα υποχρεωθεί ή να το νοικιάσει ή να το πουλήσει.

Βεβαίως, είναι ανήθικο το Κράτος να επιβάλλει, μέσω της φορολογίας τον τρόπο ζωής κάποιου, αλλά ταυτόχρονα αυτός έχει την ευτυχία να έχει στα χέρια του ένα ακριβό ακίνητο. Η τύχη του υπερβαίνει την αδικία της φορολόγησής του, εκτιμά ο νομοθέτης. Το ίδιο θα συμβεί εάν ο χαμηλόμισθος κληρονομήσει ακίνητα χαμηλής εμπορικής αξίας σε μη ελκυστικές περιοχές. Μόνο που τότε θα πρέπει να φορτωθεί το άγχος της ενοικίασης ή και της πώλησης. Μία απίστευτη φυχοφθόρα διαδικασία που θυμίζει το σύντομο ανέκδοτο που είχε κυκλοφορήσει το 2010. Ο πατέρας προειδοποιεί τον άσωτο υιό του: «Γιε μου κάτσε φρόνιμα γιατί θα σου γράψω το ακίνητο»